We starten de 7 Edite van de zomertocht af bij ons trefpunt in Zoetermeer. Na de koffie rijden we de A12 op naar Zevenaar waar we Duitste grens passeren en de A12 overgaat in de A3. In Buren gaan we even van de snelweg af om te lunchen. We zijn dan halverwege. Na de lunch gaan we terug naar de Autobahn waar we ons reis weer vervolgen. Bij Mulberg verlaten we uiteindelijk de snelweg en rijden de laatste anderhalf uur binnendoor naar Bad Lobenstein. Daar overnachten we. De eerst dag van de Zomertocht is nooit spectaculair. Integendeel zelfs. Het is saai en vervelend. Maar het doel is om veel kilometers te maken en dat gaat zeker lukken. Tijdens de rit stoppen we om de anderhalf uur om even de benen te strekken, het rubber te laten afkoelen en wat te eten en te drinken.

Met een rit van bijna 300 KM voor de boeg gaan we weer op pad. We rijden richting de Bleilochstausee Langs de Beierse grens richting het drielandenpunt Tsjechië, Bayern en Sachsen. Samen met het Soldatengrab am Dreiländereck en de Ehemalige Grenze DDR-BRD een bezichtiging waard. We volgen de Tsjechische grens en steken deze af en toe ff over. Voor de koffie bijvoorbeeld. Na de koffie rijden we een prachtige route naar Klingenthal waar we uiteindelijk Tsjechië binnen rijden. Dwars door het Přírodní park Leopoldovy Hamry natuureservaat zakken we af naar het zuiden. We lunchen in Kynšperk nad Ohří. Na de lunch rijden we een mooie route zuidwaarts evenwijdig aan de Duits-Tsjechische grens naar het leuke plaatsje Furth im Wald in Duitsland. Daar brengen we de nacht door..

Vandaag trotseren we het Boheems Woud. Nergens in Europa is er zo’n uitgestrektheid van bossen, oerbossen en veengebieden te vinden. We rijden Het Woud in direct na de eerste koffiestop in Zelenza Ruda. De prachtige wegen leiden ons naar Krčma Vagon, een treinwagon langs de Duitse grens bij Haidmuhle waar we gaan lunchen. Na de lunch rijden we verder het Woud in naar het Lipnomeer. Het grootste meer van Tjechie. op een van de heerlijke zandstrandjes nemen we een verkoelende duik. Vervolgens slingeren we langs het meer mee tot Frymburk. In dit toeristenplaatsje aan het Lipno nad Vltavou overnachten we.

De fantastische route van vandaag start onder aan het Lipnomeer en eindigt in Annaberg Oostenrijk. Langs de Tsjechische grens rijden we een naar het grensplaatsje Stadlberg waar we de Oostenrijkse grens passeren. Bij Klein Pöchlarn steken we de Donau over en gaan we lunchen.Na de lunch rijden we zuidwaarts lans Burg Plankenstein door het schitterende Naturpark Ötscher-Tormäuer met heerlijke bochtige wegen en fantastische uitzichten, over de Schüsseleck (1.151) naar Annaberg. Dat is ons basiskamp voor de komende 3 dagen.

Vandaag hebben we een rustdag en rijden we een rustige route door Naturpark Mürzer Oberland. Met schitterende uitzichtpunten op de Obersberg (1.467), Höllental, Preineckkogel (1.449) en de Reißtalklamm (778) Natuurlijk bezoeken we Der Totes Weib Wasserfall. Het water is afkomstig uit een actieve watergrot waarna het water via de 40 meter hoge waterval naar beneden stort om vervolgens via andere watervallen naar de rivier de Mürz te stromen. De naam Totes Weib komt van de legende die vertelt dat een vrouw die van de klif doodviel en nog altijd op de bodem van de kloof ligt. Verder rijden we mooie bergpassen, zoals de Ochsattel pass (820), Preiner Gscheid pas (1.070) en de Lahnsattel (1.006). We lunchen in de Heufelderstube in Gloggnitz. Onderweg komen we prachtige offroad paden tegen die ons uitnodigen om nog verder de natuur in te trekken...

Onderweg komen we prachtige offroad paden tegen die uitnodigen om nog verder de natuur in te trekken...

Een van de mooiste route dagen start in de Türnitz Alps door de Ybbstal Alps en Naturpark Eisenwurzen. Fantastisch gebied waar we vermoedelijk wel veel motorrijders gaan tegenkomen. Met langgerekte bochten blijven we vandaag op het asfalt en zullen de snelheden oplopen. Maar eerste rijden we over de L101 langs de hubertussee naar Mariazel, het belangrijkste bedevaartsoord van Oostenrijk. De basiliek van Mariazell is een belangrijk Mariaheiligdom, waarvan de geschiedenis tot in de 12de eeuw teruggaat. Daar drinken we een bakkie. We gaan verder over de Hochschwab Straße. Deze weg voert door bergachtig gebied met halverwege de hoogste bergen, onderdeel van de Hochschwab berg (2.277). We nemen de Hals pas (823) naar Wildalpen. Tijd voor koffie. Voor een paar prachtige uitzichten rijden we naar de Hochschwab. Dan passeren we de Radstatthöhe (637) waar de drukte met motorrijders zal toenemen. En niet voor niets, de wegen zijn formidabel. In Altenmarkt bei Sankt Gallen gaan we lunchen.

De Pichlhöhe (552) is de volgende bergpass op het programma. Na de Pichlhöhe komen we op de L6179 waar het gas er op kan. In Göstling an der Ybbs is het tijd voor drankje. Niet al te lang want we hebben nog mooie stukken, bezienswaardigheden en uitzichtpunten voor de boeg. Langs de de oever van de Ybbs rijden we naar de Lunzesee voor een heerlijke ijscoup. Het laatste stuk gaat over de steile Zellerrain pas (1.121) en de kronkel weg bij Josefsberg terug naar onze basiscamp.

Langs de route van vandaag zijn er plenty bezienswaardigheden voor de liefhebber. De Töpper Brücke bijvoorbeeld maar vooral watervallen. Voor de meeste moet je even afstappen en een stukje lopen. Kogler, Mariazell, Ludwigfall, Marien en de Brüllender Stier Wasserfall zijn enkele watervallen redelijk dicht aan het asfalt.

We gaan weer verder met onze reis en verlaten vandaag Oostenrijk op weg naar Slovenië. Het eerste stuk is prachtige bochtige route over de Mariazeller Straße B20 en de Der Steirische Seeberg pas (1.246). Boven op de pas bevinden zich twee beschermde wegkapellen. Niet veel verder naderen we de Pogusch pass (1.059) Omdat we toch wat afstand moeten overbruggen rijden we over de snelweg Bruck an der Mur naar Judenburg. Via de L91 rijden we de Klippitztörl (1.642) naar Brückl voor een laatste Oostenrijkse lunch deze tocht.

Dan rijden we over de Loiblpass Straße B91naar de grens van Slovenië. We nemen eerst over de Kleiner Loiblpass (770) en vlak voor de Voor de Loibltunnel slaan we af. We gaan de teilste bergweg in Oostenrijk, de Loiblpass (1.367) rijden. Deze pas heefttalrijke haarspelbochten en loopt parallel aan de Loiblbach-beek en de pittoreske Tscheppa ( Čepa ) kloof met verschillende watervallen. Een schitterende historische pas. In Trzic gaan we wat drinken. Het laatste stuk gaat over de R911. De smalle weg loopt westwaarts langs de Mošenik rivier en in de bossen in een bergachtige omgeving. Ondanks dat laatste zijn er vrijwel geen grote hoogteverschillen. Dan bereiken we Bohinjska Bistrica, onze uitvalsbasis voor de komende vijf dagen.

De route van vandaag is de reden waarom we Slovenië bezoeken. Een prachtige rit door het Triglavski Narodni Park. Het park ligt in de Julische Alpen en heeft fantastische bochten. De berg Triglav ligt het hart van het nationale park met een hoogte van 2864 meter. Het gebied wordt vrijwel geheel omkranst door rivieren, waarbij de bergbeek de Tolminka in het zuiden via watervallen en diepe kloven afdaalt naar het laagste punt van het park. De uitzichten zijn geweldig.

De route begint in Bohinjska Bistrica en gaat bovenlangs de Triglav. Daar nemen we de Vršič pas (1.611) met 50 haarspeldbochten en een spectaculair uitzicht op de Prisojnik (2.547) berg. Dan volgen we de Soča alpenrivier naar Bovec om een picknickmand te scoren. We volgen de R203 naar de misschien wel de mooiste bergpas ter wereld; de Mangart Saddle (2.072) waar we gaan lunchen. De Mangart Saddle, ook wel de Mangart Pass of de Mangartsko Sedlo genoemd, ligt aan de Mangrat (2.679) vierde hoogste berg van Slovenië. De pas is een kronkelende, avontuurlijke rit door een waanzinnig bergachtig gebied waar aan het einde een prachtig uitzichtpunt op je taat te wachten.

Na het uitzicht en de lunch rijden we de vervolgen we de Mangart Saddle nog een keer. Dit keer naar beneden waar de volgende bergpas in het zicht komt; de Predel of Prelaz Predel (1.156). Een grenspas tussen Slovenië en Italië. Deze wegverbinding dateert uit de oudheid. We rijden door het meest oostelijke stukje Italie, snijden nog een stukje weg af via Slovenie en gaan via de Wurzenpass (1.073) de Oostenrijkse grens over. Evenwijdig aan Sloveense grens rijden we via de A11 en A2 naar Bled in Slovenië. daar drinken we nog een bakkie aan het schitterende meer van Bled. Langs de oever van de rivier Sava Bohinjka rijden we terug naar onze uitvalbasis.

Het advies is om deze route bij helder weer te rijden, en om vroeg te vertrekken. Bij goed weer is er onderweg heel veel te zien. Mocht de afstand of de tijd door al het natuurschoon te ambitieus zijn, dan kunnen we bij Podkoren een doorsteek nemen wat een uur reistijd scheelt.

Een kort asfaltloos avontuur aan de voet van de Triglav (1.864), de hoogste berg van Slovenië. Triglav betekent de driekoppige, een verwijzing naar de vorm van de berg. De drie toppen staan voor het verleden, het heden en de toekomst; de berg geldt als nationaal symbool van de Slovenen. In de vlag en het wapen van Slovenië, en in een van de euromunten, is de Triglav prominent verwerkt. De Triglav ligt nagenoeg in het hart van het 838 km² grote Nationaal park Triglav. De route van vandaag is eenvoudig uitgezet langs een aantal uitzichtpunten en bezienswaardigheden die we echt bezoeken. Verder is het de bedoeling is om gewoon een dagje van het asfalt te blijven. Er liggen wat offroad tracks, maar het zal waarschijnlijk geen extreem avontuur worden. Gewoon een relaxed dagje die waarschijnlijk ergens op een terras achter een biertje zal eindigen. Heb je geen zin om motor te rijden dan is een dagje Bled en het meer van Bled een leuk alternatief. Wel toeristisch maar absoluut de moeite waar om te bezoeken. Of naar het dorpje Zgornja Radovna voor een wandeling op de Triglav.

Vandaag staat een barre route op het programma. Deze route is eveneens een reden waarom we naar Slovenië zijn gekomen. We gaan naar het zuidoosten van Slovenië op weg naar Podnanos. De route start op de D09 richting de Bohinjsko sedlo (1.278) een mmoie passen richting de bergen. Dan laan we af naar de R209 en R912. Deze smalle weg loopt vrij snel de beboste bergen in en is erg bochtig en smal. Dan slaan we af naar de R403 een geweldig mooie weg door het smalle dal van de Bača-rivier. Via de R902 komen we op de R210 die ons leidt naar de Kladje pas (787) waar we volop kunnen genieten van het landschap. Dan volgen we de tientallen bochten langs de Idrijca, Zala en Bela rivier. Tot nu toe een spectaculaire rit met veel stuurwerk en het mooiste moet nog komen.

In Podnanos nemen we een deel van de TET route naar Cerknica. Een track van 132 KM voornamelijk grind. Sommige stukken zijn aarde, wat een beetje modderig kan zijn in het geval van regen en delen van de track zijn steil en rotsachtig. Het is een fantastische track en een echte TET echte beleving. In Cerknica eindigt de TET en drinken we koffie op zo'n 25 KM van de grens met Kroatië. Als we nog tijd over hebben rijden we via de mooie en kronkelige R643 naar de snelweg A2 bij de hoofdstad Ljubljana. Anders rijden we direct via de A1 naar de A2 en terug naar onze uitvalsbasis in Bohinjska Bistrica.

Vandaag rijden we alleen nog maar noordwestelijk. Na het tanken draaien we de B180 naar de prachtige Reischenpass (1.507), een grenspas tussen Italië en Oostenrijk. Onderweg passeren we het Lago di Resia en langs het dorpje Curon. Vanwege de bouw van een stuwdam verdween het kleine dorpje eind jaren veertig onder water. Voorafgaand werden de meeste gebouwen opgeblazen. De kerk werd ontzien. De torenspits steekt vandaag de dag nog boven het water van het Lago di Resia uit, als eenzame herinnering aan het verdwenen dorp. Net voor Nauders slaan we af naar de Norbertshöhe (1.461) waar we nog 11 haarspeldbochten meepakken. Langs de Oever van de rivier Inn rijden we naar de Pillerhöhe (1.559) Daar heb je een schitterend uitzicht vanaf de Gacher Blick over over het bovenste Inntal. Via de L17 rijden we naar Imst voor een bakkie.

Over de hoogalpiene bergweg Hahntennjoch (1.894) vervolgen we onze weg. Een schitterende pas, geliefd bij motorrijders. De laatste uitdaging van deze zomertocht is in zicht. De 106 bochten van de Oberjoch (1.180) een grenspas tussen Duitsland en Oostenrijk. Aan de Kleiner Alpsee staat onze lunch klaar. Het laatste stuk gaat bochtig binnendoor naar A96 en dan de afsalg A7 naar Ulm.

Vandaag verlaten we Slovenië en rijden we opnieuw door het Triglavski Narodni Park, maar nu onderlangs de Triglav naar natuurpark Soteska Doblarec. We starten op de R909 , een smalle bochtige weg die vrij snel de beboste bergen in gaat. De weg klimt tot de bergpas Bohinjsko Sedlo (1.277) en na een sterke afdaling eindigt de weg in Petrovo Brdo op de R403. Vervolgens rijden we een geweldige route over de R605 langs de Italiaanse grens. Bij Žaga gaan we grens over en rijden over de bekende Strada Comunale Resia Uccea en de Sella Carnizza (1.086) naar Tolmezze voor de eerste Italiaanse pizzapunt.

Na de lunch starten we met de Sella Chianzutàn (954) en rijden we door de prachtige Valle di Preone over heerlijke langgerekte bochten naar Ampezzo. Vervolgens rijden we de Forcola di Mont Rest (1,052) en de Forcella di Priuso (654). Het laatste stuk gaat over de Strada Statale Camica en de Sella di Cima Corso (866). Een kleine bossrijke pas die loopt naar de Passo della Máuria (1.298). Dan bereiken we Lorenzago di Cadore het eindpunt van de route voor vandaag.

Vandaag rijden we een rit door de Dolomieten. Langs Lago di Santa Caterina rijden we naar Passo San Antonio (1.489). De route gaat verder naar de Kreuzbergpas (1.635) Passo di Monte Croce di Comelico. Deze pas markeert de grens tussen de Dolomieten ( Sesto Dolomieten ) en de Karnische Alpen. In het mooie bergdorp San Candido houden we een korte pauze, alvorens we doorrijden naar het grensdorpje Prato alla Drava waar we de Oostenrijkse grens passeren en de Gailtal Straße (B111) nemen. Deze weg volgt de rivier de Gail en verloopt door het Gailtal, een langgerekt dal parallel aan de grens met Italië dat naar het oosten toe breder wordt. Na de Kartitscher Sattel (1.525) gaan we lunchen in het gehucht Klebas met een prachtig uitzicht over de Dolomieten.

Dan rijden we via de schitterende Plöckenpas (1.357) terug naar Italië. Deze pas is na een aardverschuiving in december 2023 onlangs weer geopend voor het verkeer. Na Lago But rijden we een schitterende stuk bij de Sella Valcalda. Een kort stuk met intensief stuurwerk en mooie uitzichten. Via de Sella Ciampigotto, een kleine Alpenpas (1.790) rijden we terug naar ons hotel. De passen die we vandaag hebben gezien zijn misschien niet de meest bekende maar daardoor zeker niet de minste..

Vandaag gaan we naar Bolzano. We rijden ten zuiden van de Monte Antelao (3.263) met de kenmerkende spitse, rotsige top. De eerste pas die we tegenkomen is de Cibiana-pas (1.530), een smalle, maar mooie pas. Dan rijden we door de Riserva Naturale Val Tovanella en kijken we naar de berg Cima Prampèr, (2.409). Over de Duranpas (1.601) klimmen we dertien kilometer naar boven en hebben we uitzicht op uitzicht op het dal van de Cordevole en de dolomietwanden van de Monte Moiazza (2.865 m) in het noordwesten en de San Sebastiano Nord (2.488 m) die in het oosten ligt. Over de Forcella Franche (992) rijden we naar het Lago del Mis in het Nationaal park Dolomiti Bellunesi, waar we een bakkie gaan doen.

Met de Cima Fradusta (2.939 meter) in ons kielzog sturen we over de Cereda Pass (1.361), door het prachtige Parco Naturale Paneveggio Pale di San Martino en de Rollepas (1.989) rijden we naar onze lunchplek op Corno Bianco (2.317 m). De Corno Bianco is een iconische piek gelegen tussen Jochgrimm (1.989) en Val d'Ega, bekend om zijn karakteristieke lichte kleur en de adembenemende uitzichten. De bevoorrechte ligging biedt een spectaculair uitzicht op de Dolomieten en de omliggende Alpen. De klim naar de berg Corno Bianco (3.320) is een toegankelijke en panoramische route.

Na de lunch rijden we ons laatste traject naar ons basiskamp voor de komenden dagen. Het liefst offroad door het Geoparc Bletterbach - Dolomites. Tussen de twee bezienswaardigheden (punt 1 en punt 2) is een rivierbedding waar we bij laagwater, gebruik van kunnen maken om een avontuurlijke route te rijden. Via de Strada Aldrino-Nova Ponente rijden we uiteindelijk Bolzano binnen. Lukt het niet het Geoparc te doorkruisen dan rijden we de San-Lugano-Sattel (1.097) om de weg naar Bolzano te vinden.

Vandaag rijden we de bochten en passen waar we de afgelopen dagen aan voorbij gereden zijn. Een relatief korte route om het Parco Naturale Puez Odle. Peitlerkofel (2.875) en Geislerspitzen (3.025), Sassongher (2.665) en Cirspitzen (2.592): De markante Dolomietentoppen in het Puez Odle zijn bestemmingen van spectaculaire uitzichten en fotomomenten. We rijden rijden de route vanuit Bozen over de Strada Provinciale Funes naar de Kofeljoch (1.866) Het is een vrij onbekende bergpas omdat de Würzjoch (1.982) drie kilometer verderop iets hoger ligt, valt de laatste pas meer op. Voor motorrijders is deze weg met de twee passen achter elkaar zeer geliefd. Voor de lunch zakken we af naar Badia een mooie weg door het dal van de di Fanes Sennes e Braies.

We gaan verder naar de Grödnerjoch (2.121) meter boven zeeniveau en heerlijk om te sturen. Deze pas en de Sella del Culac (2.242 meter) hebben we eerder gereden tijdens deze zomertocht en zijn onderdeel van Sellaronde. Weer word je betovert door de adembenemende panoramische uitzichten, en de majestueuze bergtoppen en de weelderige valleien zich daaronder uitstrekken. De Panider Sattel (1.427) is de laatste pas voor vandaag. We drinken nog wat ergens op een terras met uitzicht over het Parco Naturale dello Schlier voordat we teruggaan naar onze uitvalsbasis in Bozen.

Vandaag rijden we de misschien wel de mooiste route in Italië. Met 300 KM sturen over heerlijke wegen en 13 fantastische passen. We starten vroeg vanuit Bozen en rijden over de SP65 naar de Nigerpass (1.688) waar we een prachtig uitzicht hebben over het Rosengarten massief. De hoogste top van het massief, de Kesselkogel (3.002) overschrijdt als enige van het massief de 3KM grens. Een paar kilometer verder rijden we door Karerpass (1.745) die samen met de Pordoipas (2.239) en de Falzaregopas (2.105) de bekende Dolomietenweg vormt. En dat is exact de reden waarom we vanmorgen vroeg zijn opgestaan.

Na de eerste koffiestop rijden we een rondje om de Piz Boè (3.152), de hoogste berg van de Sellagroep met een prachtige piramidetop. Het rondje start in het dorpje Canazei, dan door Selva di Val Gardena, Corvara in Badia, Arabba en weer terug naar Canazei. Onderweg rijden we de we de volgende passen. De Sellajoch (2.246), de Sella del Culac (2.020) Grödner Joch (2.121), Campolongopas (1.875) en de Pordoipas (2.239). Een rondje Piz Boè is de pelgrimsroute voor motorrijders en staat bekend als de Sellaronde. Deze ronde moet je als motorliefhebber minimaal één keer in je leven hebben gereden.

We vervolgen onze weg richting Lago di Fedaia waar we gaan lunchen met het uitzicht op de Marmolada. De Marmolada is een berg met verschillende toppen boven de 3000 meter, waaronder de Punta Penia (3.342), Punta Rocca (3.309), Punta Ombretta (3.230), Gran Vernel (3.205), Monte Serauta (3.069), Pizzo Serauta (3.035) en de Sasso di Valfredda (3.009). Deze toppen zijn de hoogste bergtoppen in de Dolomieten en de Marmolada wordt daarom ook wel de koningin van de Dolomieten genoemd.

Eigenlijk hebben we weinig tijd voor de lunch. Via de Fedaiapas (2.057) en Falzaregopas (2.105) rijden we een rondje om de Cinque Torri. Deze berggroep bestaat uit vijf markante toppen en een aantal kleinere rotsen. Het hoogste punt wordt gevormd door de 2361 meter hoge Torre Grande. De vier andere hoofdtoppen zijn de Seconda Torre, Terza Torre (Torre Latina) Quarta Torre en Quinta Torre (Torre Inglese). Net Voor Cortina d'Ampezzo zakken we af naar het zuiden en rijden we over de Passo di Giau (2.236) naar het Lago di Alleghe en laten we de Cinque Torri achter ons. Ook deze ronde is subliem voor motorrijders die de kunst van het sturen beheersen.

Na een pitstop aan de oever van Lago di Alleghe draaien we de SR203 en kan het gas er wat langer op blijven. Mooie lange bochten en prachtige vergezichten. En passant rijden we nog wat haarspeldbochten op de San Pellegrinopas (1.918), Passo di Pramadiccio (1.431) en de bekende Lavazèpas (1.808) Dan komt Bolzano weer in zicht en zijn we toe aan lekker biertje..

De laatste route in Zuid-Tirol staat vandaag op het programma. En niet zomaar één. Opnieuw 250 KM bochtenwerk. We vertrekken over de SS508 naar de Penser Joch (2.211). Een mooie bochtige bergpas met een fantastisch uitzicht over de Zillertaler Alpen. Zodra we in het dal zijn aangekomen is het tijd voor een bakkie in Vipiteno. We vervolgen onze weg over de SS44 naar de Jaufenpas (2.099). Deze pas heeft twintig haarspeldbochten over een lengte van 39 km. Door het Parco Naturale Gruppo di Tessa rijden we naar Naturno voor een heerlijke Italiaanse lunch. We hebben de tijd.

We gaan verder en volgen de SS38 richting het Nationaal Park Stelvio op weg naar de Stilfser Joch (2.758). De Stilfser Joch (Stelvio-pas) staat onder motorrijders bekend om zijn uitdagende karakter en wordt vaak beschouwd als een van de meest veeleisende bergpassen in Europa. Hij is berucht vanwege zijn steile hellingen, scherpe haarspeldbochten en adembenemende hoogte. Via de Umbrailpas (2.501) rijden we door Zwitserland naar onze eindbestemming van vandaag in Malles Venosta in Italië.

Er is geen ontkomen meer aan. Een saaie lange reis over de Bundesautobahn. Om het uur een stop en halverwege een lunch in Remagen op een heerlijk terras aan de Rhein. Bij Venlo gaan we de Nederlandse grens over. De 7e editie van de Zomertocht eindigt bij ons trefpunt in Zoetermeer...